ვაზის სამყნობლად ახალი სახსარი. საფრანგეთის საბაღოსნო საზოგადოებაში ეხლა-ხანს ჩამოაგდეს ბაასი ვაზის მყნობაზედ. სასარგებლოდ დაინახეს, რომ ამერიკის ვაზი და საფრანგეთისა ერთად შეახორცონ, ამყნონ. ყოველი მათგანი უნდა იყოს ათი გოჯის სიგრძე. ორთავე ჯიშის სამყნობ რქას ბოლოებზედ მცირეოდენად ტყავს აცლიან, ერთმანერთს ბოლოებით აკრავენ და მიწაში ერთ გოჯზე ურჭობენ. პირველ წელიწადს ამერიკის რქას, რაწამ კვირტები გამოუვა და ფურჩქნას დაიწყეს, მაშინვე ამ კვირტებს აცლიან, რომ ორთავეს ძალა საფრანგეთისაზედ გადავიდეს. მეორე წელიწადს ორთავე ჯიშის რქა ბოლოში სრულიად დაიდუღებს ხოლმე და მაშინ ამრიკულ რქას შედუღებულ ადგილას ძირში სჭრიან.

***

სინოტიეს წინააღმდეგ საშუალება. ირლანდიის ზღვის პირის ერთ მაიაკს შეუწყვეტელ ტალღების-ცემისაგან კედლები იმდენად გაუფუჭდა, რომ დანგრევას ჰლამობდა. ერთი გამოცდილი მოხუცებული მხატვრის რჩევით ამ მაიაკის საძირკველს ფაფის სისქედ გაკეთებული წამალი წაუსვეს, სამღებრო ზეთისა, წმინდა ქვიშისა და გრეიფრუტისაგან გაკეთებული. მას აქეთ თურმე მაიაკს არავითარი შიში აღარა აქვს დანგრევისა, და ერთი წვეთი წყალიც ვერ ჟვანავს მისს კედლებში. ცხადია, რომ ისეთი უბრალო საშუალება სხვა შენობებისთვისაც სასარგებლო იქნება, მეტადრე სარდაფებისათვის, სადაც უფრო არის ხოლმე სინოტიე.

ცნობები გამოქვეყნდა: მეურნე. - 1889. - N22. - გვ.7-8

მასალა მოგვაწოდა ორგანიზაცია Nova societas–მა

პირველი ნატურალური ღვინის მაღაზია-ბარი საქართველოში ღvino underground-ი თბილისში, გალაკტიონ ტაბიძის ქუჩის 15 ნომერში მდებარე სარდაფში გაიხსნა 5 წლის წინ და დღემდე წარმატებით მუშაობს. ბარში ქართველ და უცხოელ ღვინის მოყვარულებს საშუალება აქვთ მცირე ოჯახური მარნების მიერ წარმოებული ნატურალური და ”ბიო” ღვინო დააგემოვნონ და შეიძინონ.

ასეთი ტიპის ღვინის ბარის გახსნის იდეა  ერთდროულად გაუჩნდა შვიდ მეღვინეს (მალხაზ ჯაყელი, ჯონ ვურდემანი, სოლომონ ცაიშვილი, რამაზ ნიკოლაძე, ნიკა ბახია, ნიკი ანთაძე, კახა ბერიშვილი). მიზანი კი ნატურალური და ბუნებრივი ღვინის პოპულარიზაცია იყო. ”ღvino underground”-ში მხოლოდ ისეთი ღვინო იყიდება, რომელიც ნატურალური მევენახეობა-მეღვინეობის სტანდარტებს აკმაყოფილებს.

ამ ბარმა დიდი როლი შეასრულა საქართველოში ნატურალური ღვინის პოპულარიზაციაში, ღვინის სამომხმარებლო კულტურის ამაღლებაში. ღvino underground-ი არაერთი ახალგაზრდა მეღვინის შთაგონების წყაროც გახდა. ბევრ ღვინის ენთუზიასტს სწორედ აქ მოსულს დაებადა იდეა მეღვინეობის დაწყების, ტრადიციული წესით ქვევრში ღვინის დაყენების, აქ გაიგეს რა არის ნატურალური ღვინო და ისწავლეს ღვინის შეფასება.  

ღვინის კლუბთანსაუბარში, ბარის ერთ-ერთმა თანამფლობელმა ზაზა ჯაყელმაგაიხსენა, რომ 2009-2010 წლებში მცირე მარნისთვის 1 ყუთი ღვინის გაყიდვაც სიხარულს და ბედნიერებას ნიშნავდა. მაშინ თბილისში არ იყო ღვინის მაღაზიები, ბარები, სადაც ნატურალური ღვინის რეალიზაცია შეეძლოთ მეღვინეებს. ერთი შემთხვევაც გაიხსენა, რამაც უბიძგა ღვინის ბარის გახსნისკენ: "2011 წელს, გაგარინის მოედანზე, ღვინის მაღაზიაში, სადაც შეტანილი მქონდა ღვინო, ასეთ შემთხვევას შევესწარი - მაღაზიაში მომხმარებელი შემოვიდა, რომელმაც იკითხა: "რამე განსაკუთრებული ღვინო ხომ არ გაქვთო?" ჩვენი ხომ თავიდანვე ბიო ღვინო იყო. ეს მაღაზია კი 90% კონვენციურ ღვინოს ყიდდა. მე ვდგავარ იქ და მგონია, რომ ჩემს ღვინოს შესთავაზებს. მოკლედ რომ გითხრათ, გამყიდველმა ხმა არ ამოიღო. ზრდილობის გულისთვისაც კი არ შესთავაზა ჩვენი ღვინო. გავბრაზდი და ძალიან ცუდად მოვექეცი მენეჯერს. შემდეგ მალხაზს ვუთხარი, არ არსებობს მაღაზია რომ არ გავხსნა–მეთქი. იმიტომ რომ ამ ხალხს ვერ ვაგებინებთ და ვერ ვაწვდით იმას, რაც გაგვაჩნია. დღეს ფაქტი სახეზეა, ღvino undergroundმა ძალიან დიდი რამ მოგვცა. მერე უკვე დავუკავშირდით სოლიკოს, სხვა მეღვინეებს, იყო შეკრებები და მემგონია, რომ ჩვენი იდეები დაემთხვა და ასე გაჩნდა პირველი ნატურალური ღვინის ბარი საქართველოში".

მაღაზია-ბარში წარმოდგენილია საქართველოს თითქმის ყველა კუთხის მეღვინეების მიერ წარმოებული ღვინოები, რომელთა შეძენაც მანამდე ერთ სივრცეში შეუძლებელი იყო.

ღvino underground-ში ღვინოების შერჩევა შემდეგნაირად ხდება: პირველ რიგში, მცირე მარნის წარმომადგენელს, რომელსაც ბარში სადეგუსტაციოდ ღვინო მოაქვს, ეკითხებიან  ყველაფერს იმ ღვინის შესახებ - ვენახის ადგილმდებარეობა, ვენახს რითი წამლობენ, რა სასუქები შეაქვთ ვენახში. მეორე ეტაპი - ღვინოს სინჯავენ  ბარის მეპატრონე მეღვინეები და დეგუსტაციის შედეგად გადაწყვეტენ, დარჩება ღვინო ბარში, თუ არა.

ღvino underground-ში შეძლებთ დალიოთ იშვიათი ნატურალური ქვევრის ღვინოები, რომლებიც მხოლოდ აქ, ან  თბილისში სულ რამდენიმე ადგილზე შეიძლება შეგხვდეთ.

ბარში ყველაზე კარგად იყიდება რქაწითელი და საფერავი. ზაფხულში კი უფრო მეტად იმერული ღვინოები ისმება, ახლა მაღალმჟავიან ღვინოებზე გაცილებით დიდი მოთხოვნაა, ვიდრე სხვა სეზონზე. ბარში წარმატებით იყიდება ჩვენი ღვინო, ჯაყელების ღვინო, ბერიშვილის ღვინო, ხოხბის ცრემლები, ნიკი ანთაძედა სხვა. ეს ღვინოები მომხმარებელს, ნატურალური ღვინის მოყვარულსა და მცოდნეს, ძალიან მოსწონს და ყველამ იცის რა უნდა დააგემოვნოს როცა ბარში შემოდის. ღvino underground-ს უამრავი ხალხი სტუმრობს, ქართველებიც და უცხოელებიც, და ვინც ერთხელ მიდის, ის აუცილებლად კიდევ ბრუნდება. ბარს დადებითი შეფასებები აქვს სტუმრების მხრიდან.

ძირითადად ბარის სტუმრები ყველა გათვითცნობიერებულია, იციან რისთვის მიდიან და რა უნდა გასინჯონ. ათასში ერთი თუ გამოერევა, რომელმაც არ იცის რა გასინჯოს.

ადრე თუ უცხოელები მეტად  აფასებდნენ ნატურალურ ღვინოს, უკვე რამდენიმე წელია, ქართველი მომხმარებელიც გაიზარდა. დღეს უფრო მეტი დაინტერესებული ქართველი ღვინის მოყვარულია, ვისაც კარგი ნატურალური ღვინის შეფასება შეუძლია. ბარში ჭიქითაც ბევრი იღებს ღვინოს. მომხმარებელს სხვადასხვა ახალი ღვინის გასინჯვაც შეუძლია. უცხოელები და ქართველები, ვისაც აინტერესებთ ქართული ნატურალური ღვინოები, ან რაც ჯერ არ აქვთ გასინჯული. ხშირად ირჩევენ 4 ღვინის დეგუსტაციას, 7 ღვინის დეგუსტაციას.

მომხმარებლები - შუახნის და მეტი ახალგაზრდები არიან. პროცენტულად ახლგაზრდები მეტნი დადიან, ვინც ამ ღვინით არიან დაინტერესებულები. ბარს ხშირად სტუმრობენ უცხოელები, დიპლომატები, ტურისტები, საინტერესო ადამიანები. იციან რისთვის მოდიან და თუ რამე ახალი ღვინოა ბარში, მითუმეტეს, ყოველ წელს იზრდება მცირე მარნების რაოდენობა, უნდათ გასინჯონ ახალი ღვინოები და შეაფასონ.

ღvino underground-ში ქართულ ნატურალურ ღვინოებთან ერთად უცხოური ღვინოების საინტერესო არჩევანიცაა. დიდი მოწონებით სარგებლობს ნატურალური ევროპული ღვინოები, რომლებიც საქართველოში ყველგან არ იყიდება. ქართველებს განსაკუთრებით აინტერესებთ ასეთი ღვინოების გასინჯვა.

ევროპული ნატურალური ღვინოების დეგუსტაციისას ბარში აქვთ ჭიქის მენიუ, რომელიც ხშირად იცვლება. შეიძლება ერთი კვირა სოვინიონ ბლანი იყოს მენიუში, მეორე კვირას, ჭიქის მენიუში სხვა ღვინოს ხსნიან, იმისთვის, რომ მრავალფეროვნება შესთავაზონ მომხმარებელს და სხვადასხვა ღვინის დაჭაშნიკება შეძლონ.

ღvino underground-ში ნატურალური ღვინის გარდა, საქართველოში წარმოებული მრავალი სახის ყველის, ჩურჩხელას, ნიგვზის, რაჭული ლორის და სხვა ნატურალური პროდუქტის გასინჯვა შეგიძლიათ.

ბარს დიდი სამზარეულო არ აქვს, მაგრამ შეძლებთ დააგემოვნოთ გემრიელი სეზონური ნატურალური პროდუქტებით მომზადებული ღვინოსთან შეხამებული კერძები: სატაცური, სოკო, ეკალა, აივარი ჰუმუსით - შავი პურის ორცხობილით, ბრუსკეტები კიტრით, აშმელოთი და მწვანე აჯიკით, ბადრიჯანი ნადუღით, მწვანე ლობიო კვერცხით და ტყემლით, ბადრიჯანი/წითელი წიწაკა ფარშირებული ხორცით და სხვა. მენიუ ხშირად იცვლება, გააჩნია მოცემულ სეზონზე რა პროდუქტია ხელმისაწვდომი ბაზარზე.

ბარი იხსნება 12 საათზე, სამზარეულო კი  5-დან 11 საათამდე მუშაობს. თუ სტუმრები არიან, გაცილებით გვიანამდეც მუშაობენ. სანამ სამზარეულო გაიხსნება, ღვინოსთან მსუბუქი მისაყოლებლები შეგიძლიათ აირჩიოთ მენიუდან: პური კახური ზეთით, მოხალული თხილი, ნიგოზი, ნუში ლიმნით და დაფნით, ზეთისხილი, ყველის ასორტი, კიტრის და პომიდვრის სალათი კახური ზეთით და სხვა.

სამზარეულოს, ენეკი და ნათია უძღვებიან, რომლებიც თავისი საქმის  პროფესიონალები არიან და ღვინოშიც ძალიან კარგად ერკვევიან. სოფლის პროდუქტებს ბაზარში ყიდულობენ, ან ნაცნობებისგან. ცდილობენ სეზონის მიხედვით, რაც ნატურალური პროდუქტი იქნება, ყველაფერი ჰქონდეთ მენიუში.

თბილისის ძველ უბანში, სოლოლაკში, ბევრგან ნახავთ ძველი ქართული აგურით ნაშენ სარდაფებს. სწორედ ასეთია ღvino underground-ის ინტერიერი, რომელიც მცირე სახეცვლილებით განაახლეს. 2 წელია რაც ბარი გაფართოვდა, მეორე ოთახი მიემატა, სადაც მყუდრო გარემოა და სტუმრებსაც ხშირად იქ ურჩევნიათ დასხდნენ და საინტერესო ღვინოებით ისიამოვნონ.   

მისამართი: თბილისი, გალაკტიონ ტაბიძის ქ.15

ტელეფონი:+995 599 50 64 27,  +995 599 39 35 38

ელფოსტა: welcome@vinounderground.ge

ვებგვერდი: www.vinounderground.ge

ფეისბუკი: ღVino Underground

სამუშაო საათები: 12:00 - 23:00

© საქართველოს ღვინის კლუბი, ღვინის ეროვნული სააგენტო 2017.

გიორგი ბარისაშვილი

დიდი ხანი არ არის გასული მას შემდეგ, რაც ქვევრში ღვინის ქართულად დაყენების ძალზე შეჭირვებული და თითქმის შეწყვეტილი საქმე განვითარების ახალ და საკმაოდ რთულ გზას დაადგა. ბოლო პერიოდში, განსაკუთრებით კახეთში, მარნების მშენებლობამ ფართო ხასიათი მიიღო. იქიდან გამომდინარე, რომ მარნების მშენებლობის პრაქტიკა თითქმის მივიწყებული იყო, ამ პროცესში სირთულეები მრავლადაა, თუმცა, უნდა აღინიშნოს, რომ საერთო ქართული საქმე მაინც წინ მიდის. როგორც შიდა, ისე უცხოეთის საერთაშორისო გამოფენებზეც ბოლო პერიოდში ჩვენს ქვევრებზე სულ უფრო და უფრო ბევრს საუბრობენ, რამაც ჩვენი ჭურჭლით ევროპა საკმაოდ დააინტერესა. ამ პროცესმა თავის მხრივ გამოიწვია ის, რომ განსაკუთრებით გასული 5-7 წლიდან მოყოლებული, საქართველოდან ევროპაში საკმაო რაოდენობით ქვევრები გაედინება, სადაც ამჟამად უკვე ათეულობით ქვევრ-მარანია გამართული. მართალია, ევროპელები ამ საქმეს სიფრთხილით ეკიდებიან, მაგრამ ფაქტია, რომ მათი პროდუქცია, რომელიც ქვევრშია დაყენებული, ევროპაშივე საკმაო პოპულარობით სარგებლობს. ეს არცაა გასაკვირი, რადგან ქვევრი იძლევა განსხვავებულ, განსაკუთრებულ პროდუქტს. ჩვენმა ქვევრმა ევროპული ვაზის ჯიშებიდან დაყენებულ ღვინოს, რომელთა დიდი ნაწილი ათასი ქიმიური საშუალებებითაა დამახინჯებული, ნიღაბი მოჰხადა და შეჰქმნა ამავე ვაზის ჯიშებიდან იმგვარი პროდუქტი, როგორსაც ალბათ ძველი ევროპელები სვამდნენ. ქვევრში დაყენებული ღვინო არის პირველსახე იმ თანამედროვე ღვინისა, რომელიც თითქოს საკუთარ ფესვებსაა მოწყვეტილი. ამ ყოველივეს ევროპა მალევე გააცნობიერებს და ქვევრს უფრო მეტად დააფასებს.  

ახლა კი მოკლედ მოგახსენებთ იმ სიახლის შესახებ, რასაც მიმდინარე წლის 29-31 მაისს პრაღაში ჩატარებულ ღვინის საერთაშორისო გამოფენაზე გავეცანით. საუბარია ჩეხეთში „ქვევრის კლუბის“ დაარსებაზე. კლუბი გამოფენაზე ამავე სახელწოდებით იყო წარმოდგენილი. ჩეხეთის ქვევრის კლუბი ახალი დაარსებულია და მისმა წევრებმა ორი წლის წინ იმერეთში შეიძინეს 40 ცალი ქვევრი, რომელთა მოცულობაც 300-დან 800 ლიტრამდე მერყეობს. შეძენილი ქვევრები ამჟამად ღვინის მცირე და საშუალო საწარმოებშია გადანაწილებული, სადაც დგება 10 სხვადასხვა სახისა და განსხვავებული ვაზის ჯიშების ღვინო. ამიტომაც ქვევრის კლუბის სტენდთან, რომელიც გამოფენაზე წელს პირველად წარსდგა, მუდმივი ხალხმრავლობა აღინიშნებოდა. ქვევრის კლუბის წევრების თქმით ისინი ახლო მომავალში გეგმავენ საქართველოში ქვევრების კვლავ შეძენას და ამ მხრივ საქმიანობის გაფართოვებას. აღსანიშნავია, რომ ჩეხეთში ქართული ქვევრით ცალკეული პირებიც ინტერესდებიან და იძენენ ჩვენს ტრადიციულ ჭურჭელს. ნამდვილად სასურველი იქნებოდა თუ სამომავლოდ ჩეხური ქვევრის კლუბის სრული შემადგენლობა საქართველოს ეწვევა და ადგილზე გაეცნობა ქართული მევენახება-მეღვინეობის ტრადიციებს. 

© საქართველოს ღვინის კლუბი, ღვინის ეროვნული სააგენტო, ღვინის საინფორმაციო ცენტრი

– როდის გადაწყვიტეთ მარნის დაარსება და რა იყო ამის მიზეზი?

– ყველაფერი დაიწყო 1996 წელს ელიავაზე ნაყიდი 200 კგ რქაწითლით და გარაჟში ე.წ. სპირტის ბოჭკაში ჩაწურული ყურძნით. შემდგომში ღვინისა და ვაზის უზომო სიყვარულმა გადაგვაწყვეტინა 1998 წელს გვეყიდა თბილისთან ახლოს მიწის ნაკვეთი და აგვეშენებინა მარანი. ჩვენს მარანში იწურებოდა და იწურება საქართველოს სხვადასხვა კუთხის ყურძნის ჯიშები, გამუდმებით ვიყავით ძიებაში და ექსპერიმენტებში, რამაც საბოლოოდ მაინც მიგვიყვანა ქვევრამდე. 2011 წლიდან ჩვენს მარანში ყოველ წელს იწურება ქვევრში ყურძენი. ბიძგის მომცემი, რომ ჩვენი მარნისთვის ოფიციალური სტატუსი მიგვეცა, იყო 2015 წლის "ახალი ღვინის ფესტივალი", რომელშიც დიდი მორიდებით პირველად მივიღეთ მონაწილეობა. ხალხისა და ღვინის სპეციალისტების მიერ ჩვენი ღვინის მოწონებამ გაგვათამამა და 2017 წელს დავაარსეთ მარანი "ვახტანგური."                                                             

– ვაზის რომელი ჯიშები გაქვთ გაშენებული და კიდევ რომელ ჯიშებზე აპირებთ ყურადღების გამახვილებას?

– 2009 წელს შევიძინეთ პატარა ვენახი სოფელ ოკამში, სადაც გაშენებულია ჩინური , თავკვერი და მცირედი პინო ნუარი. დიდი სურვილი გვაქვს და აუცილებლად შევიძენთ მიწის ნაკვეთს კახეთში, რომელიმე გამორჩეულ მიკროზონაში, სადაც გვინდა გავაშენოთ ქისი, ხიხვი, მცვივანი კახური. მანამდე ყურძენს ვყიდულობთ მევენახეებისგან, რომელთანაც წლებია გვაქვს ურთიერთობა.                                    

– რა ღვინოებს აწარმოებთ და რითაა გამორჩეული თქვენი ღვინო?

– დღეისათვის ჩვენ წელიწადში ვაწარმოებთ სხვადასხვა ჯიშის 3000-მდე ბოთლ ღვინოს. გვაქვს ქისი, მწვანე კახური, ჩინური, რქაწითელი, ცოლიკოური, ჩხავერი, პინო როზე. ვცდილობთ ყოველი ჯიში შევიძინოთ იქ, სადაც  ეს ჯიში ავლენს თავის საუკეთესო თვისებებს.

– გაიხსენეთ საქართველოში ღვინის გაყიდვის თქვენი პირველი გამოცდილება, რომელ მაღაზიებთან გქონდათ ურთიერთობა?

–დღეისათვის ჩვენი ღვინო იყიდება ღვინის ბარ "vivino"- ში, "8000 წლის მოსავალში".                                  

– გადის თუ არა თქვენი ღვინო უცხოეთის ბაზარზე?

–ამ ეტაპზე ჩვენი ღვინო არ გადის უცხოურ ბაზარზე, ჩვენი მარნის უცხოელი სტუმრების მიერ სახლში წაღებული ღვინის გარდა.    

– რა სახის სირთულეები შეგხვედრიათ თქვენს საქმიანობაში? რა უნდა დაიხვეწოს ყველაზე მეტად ღვინის სფეროში?

– ძალიან გვირთულდება სანდო და კვალიფიციური მუშახელის მოძიება ვენახში სამუშაოდ. რთულია ასევე მევენახეებთან რთველის თარიღზე შეთანხმება, რომლებიც ცდილობენ რაც შეიძლება მალე მოიშორონ მოსავალი. ჩვენს მარანს გვქონდა პრობლემები ქვევრის ხარისხთან დაკავშირებითაც. ჯერ სათანადო გამოცდილება არ გაგვაჩნია ღვინის ბიზნესში , თუმცა ვისურვებდით რაც შეიძლება მეტი კვალიფიციური ცოდნა და ინფორმაცია იყოს ხელმისაწვდომი დამწყები მეღვინეებისთვის.

– თქვენი აზრით,რა არის ყველაზე მნიშვნელოვანი ფაქტორები თანამედროვე ქართული ღვინის კულტურის განვითარებისთვის?

–  თანამედროვე ქართული ღვინის კულტურის განვითარებისთვის აუცილებელია განათლება, განსაკუთრებით  მომავალი თაობის. ჩემი აზრით, მეღვინეობის და მევენახეობის ისტორია სკოლაში უნდა ისწავლებოდეს, როგორც ქართული კულტურისა და ისტორიის განუყოფელი ნაწილი. მოხარული ვარ, რომ ბოლო ათწლეულში ბევრი რამ გაკეთდა ღვინის პოპულარიზაციისთვის. ბევრს აკეთებს "ღვინის კლუბი", ღვინის ეროვნული სააგენტო და რა თქმა უნდა, მცირე მარნები. ჩვენთვის როგორც ახალი მარნისთვის, მისაბაძია იმ მარნების საქმიანობა, რომლებიც სათავეში იდგნენ ქართული ღვინის, კერძოდ  ქვევრის  ღვინის პოპულარიზაციისთვის გაწეულ უდიდეს სამუშაოს. ამიტომ ვისურვებდით მეტი ყურადღება და თანადგომა გამოეჩინა სახელმწიფოს მცირე მარნების მიმართ.

– რას ურჩევდით დამწყებ მევენახე–მეღვინეებს?

– ყველა საქმეს უნდა მიუდგე სიყვარულით, მითუმეტეს ისეთ დალოცვილ საქმეს, როგორიცაა მევენახეობა-მეღვინეობა. ვურჩევდი მეტი განათლების მიღებას თუნდაც თვითგანათლებას, მეტის მოსმენას გამოცდილი მეღვინეების აზრისას. თავიდან ნუ იფიქრებენ კომერციულ მოგებაზე, ჯობია იფიქრონ ღვინის ხარისხზე.    

"ვახტანგური".

მისამართი: "თბილისი -  თიანეთისგზატკეცილიმე-9 კილომეტრისოფ. ლელუბანი.

ტელეფონი: +995555 12 23 34, +995 574 40 05 05. 

ელფოსტა: vberuahvili@mail.ru, vakhtanguricompany@gmail.com.

© საქართველოს ღვინის კლუბი, ღვინის ეროვნული სააგენტო, ღვინის საინფორმაციო ცენტრი

ივლისის ბოლოს  ჩინეთის სამხრეთში მდებარე პროვინცია გუანდუნის 4 ქალაქში: გუანჯოუ (Guangzhou), ჯუნშანი (Zhongshan), შენჯენი (Shenzhen) და ფოშანი (Foshan) ქართული ღვინის სემინარი-დეგუსტაცია გაიმართა, სახელწოდებით "ქართული ღვინის გუანდუნის ტური".

ღონისძიებებს ღვინის ეროვნული სააგენტოს კონტრაქტორი, საერთაშორისო მარკეტინგული კომპანია „Meiburg Wine Media”-ს ხელმძღვანელი, ღვინის მაგისტრი, აზიის ღვინის ბაზარის ავტორიტეტული ექსპერტი, დებრა მეიბურგი უძღვებოდა.

ჩინეთის ამ რეგიონში პირველად მოეწყო ქართული ღვინის მასშტაბური წარდგენა. დეგუსტაციებზე ღვინის პროფესიონალებსა და ადგილობრივი მედიის წარმომადგენლებს 40-მდე დასახელების ქართული პრემიალური ღვინის დაგემოვნების შესაძლებლობა მიეცათ. ღვინის ეროვნული სააგენტო ქართული ღვინის ცნობადობის გაზრდის მიზნით, ამ მიმართულებით მუშაობას მომავალშიც გეგმავს.

დეგუსტაციებს სახელწოდებით „ქართული ღვინის გუანდუნის ტური“, ღვინის პროფესიონალებთან ერთად, ადგილობრივი დისტრიბუტორები და იმპორტიორებიც დაესწრნენ. ქართულმა ღვინოებმა სტუმრების დიდი მოწონება დაიმსახურა. დებრა მეიბურგმა აღნიშნა, რომ საქართველო ჩინელ მომხმარებელს ქართული ღვინის მრავალფეროვნებას სთავაზობს და შესაძლებლობას აძლევს ამ ნაირსახეობებიდან მისთვის სასურველი ღვინო შეარჩიოს.

ჩინეთი ქართული ღვინის სტრატეგიული საექსპორტო ბაზარია. 2017 წლის 6 თვის მონაცემებით, ექსპორტირებულია 3,84 მლნ ბოთლი, რაც 104%-ით აღემატება გასული წლის ამავე პერიოდის მაჩვენებელს. ექსპორტიორი ქვეყნების ხუთეულში ჩინეთი მეორე ადგილს იკავებს.

© საქართველოს ღვინის კლუბი, ღვინის ეროვნული სააგენტო 2017.

რქაწითელი, ფაფარი ველი, 2016 
კონდოლური, ღვარძელაშვილების მარანი, 2016 
მწვანე ქვევრის, გიუაანი, 2014 
მწვანე კახური, პეტრიაანთ მარანი, 2015 
ქისი ტრადიციული, Lukasi, 2015 

ვასილ პეტრიაშვილი

სტატია გამოქვეყნდა: პეტრიაშვილი, ვ.ლუიპასტერისღვაწლისშესახებღვინისდაყენებისა: წერილიპროფესორვ. პეტრიაშვილისა //მეურნე. - 1895. - N26. - გვ.3-6.. - გაგრძ. იხ.: N27.-გვ.3-5; N28.-გვ.3-5; N30.-გვ.2-3; N31.-გვ.3-5.

ამ ცოტა ხანში, სექტემბერის დამლევს საფრანგეთში გარდაიცვალა ერთი მისი მიწის შვილი ლუი პასტერი, რომელმაც დიდი და აუარებელი ღვაწლი დასდო მეცნიერებას და კაცობრიობას; მთელი თავისი სიცოცხლე, თვისი ძალა და ღონე მან შესწირა მეცნიერების ასპარეზს და ხალხის კეთილ დღეობის ზრუნვას, და ამის გამო არ მეცნიერება და არც კაცობრიობა არას დროს არ დაივიწყებს მისგან გაწეულ შრომას, მისი გენიოსობის ძალას, რომელიც ყოველთვის აღჭურვილი და აფრთოვანებული იყო მოქმედი და შემოქმედებითი წარმოდგენით და მტკიცე, სწორი და უტყუარი გამოსაკვლევი მეთოდებით; მას თითქმის უზენაესი ჩაგონება ჰქონდა, რომელიც ყოველთვის მოულოდნელ და განსაცვიფრებელ გამოკვლევისკენ მიაქროლებდა; მისი ძლიერი მოსაზრება და მოქმედი ძალა ყოვლეთვის უფრო და უფრო გამოუკვლეველი და გაუვალი გზებისკენ მიიზიდავდა და მათი გავლით და გამიკვლევით ყოველთვის და ყველგან ძვირფასი და სასარგებლო განძი იკრიფებოდა, რომლის წარმოდგენა და დაფასება თითქმის უზენაეს ქმნილებათ ხდის ამ საკვირველ კაცს.

ჩვენ გვსურს ამ დიადი ღვაწლიდან მკითხველებს გავაცნოთ მხოლოდ მცირედი, რაც ღვინის დაყენებას შეეხება და ეს მცირედიც, როგორც ვნახავთ, აგრეთვე დიადია და მის გენიოსობას ხატავს.

II.

პასტერის ღვაწლის შესახებ ღვინის მომწიფებისა

როგორც ყველამ იცის, კასრებში შენახვის დროს ღვინო მწიფდება, რაც იმით გამოიხატება, რომ ამ ღვინოში სხვა-და-სხვა ცვლილება ხდება: თხლე ეცლება და იწმინდება და ამასთან ფერი და გემოც ეცვლება. წინეთ მღვრივე და მჟავე ღვინო ხნის განმავლობით გამჭვირვალე ხდება, სიმჟავე ეკარგება, გემო და სუნი უნაზდება და ბუკეტს პოულობს, ერთი სიტყვით ხნიერობაში შესული ღვინო მწიფდება. – რა არის ამის მიზეზი? ძველათ ყველა დარწმუნებული იყო, რომ ღვინო თავისთავათ მუშაობს, მისი შემადგენელი ნივთიერებანი მოძრაობაში და მოქმედებაშო არიან, ერთი ერთმანეთს ეკავშირებიან, და თუ ამ მუშაობას და შეკავშირებას ხელი არაფერმა შეუშალა, მაშინ ღვინო მომწიფდება. ამ ხელის შემშლელ ნივთიერებათ ჰაერსა სთვლიდენ, მის ჟანგმბადს; ეს სხეული ღვინის მტერათ მიაჩნდათ და ამისთვის ღვინის დამყენებლების ყოველი მეცადინეობა იმაზე იყო მიქცეული, რომ ღვინისთვის აეცილებინათ ამ ჟანგმბადის მოქმედება. აი რას ამბობს ამის შესახებ გამოჩენილი საფრანგეთის ქიმიკოსი ბერტელო 1863 წელს: „ღვინოს სრულიათ აცილებული უნდა ჰქონდეს ჰაერის ზემოქმედება, რადგანაც დიდიხნით ამ სხეულის მოქმედებით ღვინო გადაგვარებაში შედის, გემო უფუჭდება, ბუკეტი ეკარგება; საკმარისია 50 კუბიკური სანტიმეტრი ჰაერი ერთი ლიტრი ღვინის წასახდენათ“. ერთი სიტყვით ჟანგმბადი ყველგან და ყოველთვის ღვინის სასტიკ მტრათ მიაჩნდათ და ამისთვის ყოვლის ღონისძიებით ცდილობდენ მის აცილებას.

პასტერმა სულ სხვა თვალით შეხედა ამ საქმეს; იმის ფიქრით ჟანგმბადი მტერი კი არ არის ღვინის არამედ კეთილ-მყოფელი და ამისთვის ძალიან სასარგებლოა. მხოლოთ მისი ზემოქმედების ქვეშ მწიფდება ღვინო და სიკეთე იპოვებს. ჟანგმბადია, რომ ახალი ღვინის მწკლარტე ნივთიერებას სცვლის და კარგ გემოს აძლევს; ჟანგმბადის ზედგავლენით ჩნდება ღვინოში ლექი, რომლის გამოცლით ღვინო იწმინდება; ჟანგმბადია, რომ სიმჟავეს უმცირებს ღვინოს და ეთეროვან სხეულებს აჩენს და ბუკეტს უმზადებს. არა თუ რამდენიმე კუბიკური სანტიმეტრს შეუძლია გააფუჭოს ერთი ლიტრი ღვინო, არა თუ ამცირებს მის ღირსებას და ბუკეტს, არამედ, ამის წინააღმდეგ, ღვინო არას დროს არ უნდა ჩაისხას ბოთლებში თუ დიდძალი ჟანგმბადი არ შეითვისა. მართლა და როგორც ვიცით ტკბილის გამოწურვის დაწყებიდან ღვინის ბოთლებში ჩასხმამდი არ არის არც ერთი ისეთი ოპერაცია, როდესაც ჰაერი ღვინოს არა ხვდებოდეს, მაგრამ ამით ღვინო არ ფუჭდება. იმ ჰაზრის დასამტკიცებლათ, რომ ჟანგმბადი საჭიროა ღვინისთვის, პასტერი შეუდგა იმ ღაზების გამოკვლევას, რომლებიც ღვინოში მოიპოვებიან ტკბილიდან დაწყებული სრულს მომწიფებამდის; პირველათ დაიწყო ტკბილის გამოკვლევით და დარწმუნდა, რომ ტკბილში თავისუფალი ჟანგმბადი არას დროს არ მოიპოვება; ეს იმას უჩვენებს, რომ ყურძნის წვენი ადვილათ ითვისებს ამ ნივთიერებას. როგორც ვიცით ყურძნის დაჭყლეტის დროს ნება-უნებლიეთ ბევრი ჰაერი ერევა ტკბილში და თუ ამის მიუხედველათ ამ ტკბილში ამ ჰაერის ჟანგმბადი თავისუფლათ მაინც არ მოიპოვება, ეს ტკბილი ადვილათ ინთქავს და ითვისებს ამ სხეულს. ამასთან სხვა-და-სხვა გამოცდილებით პასტერი იმაშიც დარწმუნდა, რომ ჟანგმბადის შეთვისება ერთბაშათ არა ხდება, არამედ ცოტ-ცოტაობით და ნელ-ნელა; ახლათ გამოწურული ტკბილი ჰაერთან კარგათ შეანჯღრია და ნახევარი საათის შემდეგ გამოიკვლია შიგ მყოფი ღაზების ვითარება და ნახა, რომ ამ დროს ტკბილში მყოფ ღაზებთა შორის ჟანგბადი 20% შეადგენს; ერთი საათის შემდეგ ამ რაოდენობამ 6%-დინ დაიწია და ორი დღის შემდეგ მხოლოდ 3% დარჩა. ამ გამოკვლევის დროს პასტერი იმაშიც დარწმუნდა, რომ მომწიფებული ყურძნის წვენი უფრო ბევრს ჟანგმბადს ითვისებს და უფრო ჩქარა, ვინემ მკვახე ყურძნისა. მაშ ცხადია, რომ ყურძნის წვენში მოიპოვებიან ისეთი ნივთიერებანი, რომლებიც ადვილათ იჟანგებიან, ე.ი. ადვილათ უერთდებიან ჟანგმბადს. წარმოსადგენი და მოსალოდნელი იყო, რო ესევე ნივთიერებანი ღვინოშიც უნდა მოიპოვებოდნენ და მართლაც გამოცდილება ცხადათ უჩვენებს პასტერს, რომ არც ახალი ღვინო (მაჭარი) და არც ძვლი, ხნიანი ღვინო არ შეიცავენ ჟანგმბადს და ამასთან ისიც იყო შენიშნული, რომ ახალი ღვინო ბევრს ნახშირს-სიმჟავეს შეიცავს და ძველი კი ძალიან ცოტას. ამის შემდეგ პასტერი იკვლევს იმასაც თუ რა ძალით ითვისებს ღვინო ჟანგმბადს. როგორც ჰაერთან შენჯღრევით, ისე ღვინის გადმოღების დროს და მრავალი გამოცდილებით რწმუნდება, რომ ორივე შემთხვევაში ღვინო ნთქავს ბევრ ჰაერს და მის ჟანგმბადს სრულიათ იკავშირებს, ითვისებს. ყველა ეს გამოცდილებანი ცხადათ ამტკიცებენ, რომ როგორც ახალი, ისე ძველი ღვინო დიდის სიხარბით ეტანება ჰაერის ჟანგმბადს. ამასთან ისიც ცხადია, რომ ამ გვარი ჟანგმბადის შეთვისების შედეგი არის, სხვათა შორის, ნახშირის-სიმჟავის შემცირება, რომელიც ცოტა-ცოტაობით ეცლება ღვინოს და მომწიფების დროს ძალიან ცოტასღა შეიცავს.

ახლა საჭიროთ აღმოჩნდა იმის შეტყობაც თუ რა გვარათ მოქმედობს ღვინოზე მისგან შეთვისებული ჟანგმბადი და რა ცვლილებას ახდენს მასში. ამის გამოსაკვლევათ პასტერმა აიღო ახალი ღვინო და ჩაასხა შუშის ჭურჭელში, რომლებიც კარგათ და გერმეტულათ დაუცო. ღვინო ისე იყო ჩასხმული ჭურჭლებში, რომ ჰაერი არ მოხვედროდა. ეს ჭურჭლები შენახული იყო ერთ წელზე მეტი, 1864 წლის ნოემბრიდან 1866 წლის თებერვლამდინ. აღებული იყო სხვა-და-სხვა ღვინო და ყოველი ღვინისა 10 ნიმუში. ამ ხნის შემდეგ ეს ნიმუშები იყო გაშინჯული და აღმოჩნდა რომ ისინი სრულიათ შეუცვლელნი დარჩენ, – ისეთივე შეხედულობა და გემო ჰქონდათ, როგორც ჭურჭელში ჩასხმის დროს; ისეთივე ფერი ახალი ღვინისა, ისეთივე გემო მოუსვლელი და მომჟავო და ამასთან ჯერ ისევ კარგათ ემჩნეოდა სუნი და გემო დუღილის დიდისა. ერთი სიტყვით ამ დროს განმავლობაში ღვინოებში არა ვითარი ცვლილება არ მომხდარა. ამ გვარივე ნიმუშები და აგრეთვე გემომეტრიულათ დახურული მზის სხივებ ქვეშ იყვნენ გამოდგმულნი. როგორც ვიცით ამ გარემოებაში ღვინო მალე მწიფდება, მაგრამ ამ ნიმუშებს კი არავითარი ცვლილება არ დაეტყოთ ლექიც კი არ გამოჩნდება და ისევე ახალ ღვინოთ დარჩა, როგორიც ჩამოსხმული იყო ჭურჭელში. აქედან სრულიად ცხადია, რომ ის მოვლენა, რომელსაც ჩვენ ღვინის მომწიფებას და დასრულებას ვეძახით, სრულიათ შეუძლებელია უჰაეროთ; ამისათვის მაშასადამე საჭიროა ჟანგმბადის ჩანთქმა და ნახშირის სიმჟავის ამოცლა. ეს რომ მართლა ასეა, ამის დასამტკიცებლათ პასტერი კიდევ ბევრ გამოცდილებას ახდენს, რომლებიც იმაში მდგომარეობენ, რომ ახალი ღვინო იყო ჩასხმული მრავალ თითო ლიტრიან ჭურჭელში, ზოგში სრულიათ უჰაერო და სრულიათ გავსებულ, ზოგში კი ჰაერი იყო გაშვებული და ამათგან ზოგი სიბნელეში იყო შენახული, ზოგი სინათლეში და ზოგიც მზის სხივებ ქვეშ. ამ გამოცდილებათა შედეგი სხვა-და-სხვა აღმოჩნდა შესახებ იმ ნიმუშებისა, რომლებშიაც ჰაერი არ იყო, სრულიათ შეუცვლელნი დარჩნენ. ისევ ახალი ღვინის შეხედულობა და გემო შეირჩინეს. იმ ჭურჭლებში, რომლებშიც ჰაერი იყო დარჩენილი, ბლომათ თხლე დაილექა და ღვინოს ფერი შეეცვალა. ის ნიმუშები, რომლებიც ჰაერს შეიცავდენ და მზის სხივებ ქვეშ იყვნენ გაშვებულნი, გადაჭარბებით მომწიფდენ და თუ ეს ნიმუში წითელი ღვინო იყო, იმას მიეცა გემო Rancio’-სი და თუ თეთრი – მადერისა. ამ გამოცდილებიდან ცხადათ აღმოჩნდა, რომ ღვინის მომწიფება, მისი გაუმჯობესება, მისი გემო და ბუკეტი არის შედეგი მხოლოდ ჟანგმბადისა მოქმედებისა...

ამის გარდა პასტერმა მიკროსკოპით გამოიკვლია სახე და თვისება იმ ლექისა, რომელიც ჟანგმბადის მოქმედებით გაჩნდა ჭურჭელში და ამ გამოკვლევამ ცხადათ უჩვენა, რომ ამ ლექს სრულებით ისეთივე შეხედულობა და თვისება აქვს, როგორიც იმ ლექს, რომელიც ჩვეულებრივ გარემოებაში ჩნდება კასრებში ღვინის შენახვის დროს. ესეც იმას ამტკიცებს, რომ ჩვეულებრივი ღვინის მომწიფების დროს ამის ლექიც ჟანგმბადისგან უნდა იყოს გამოწვეული.

მაშ თუ ეს მართალია, თუ მართლა ჟანგმბადია ის აგენტი, ის მოქმედი ძალა, რომელიც ღვინოს ამწიფებს, საკითხავია საიდან იღებს ღვინო ამ ნივთიერებას კასრებში შენახვის დროს? ეს, რასაკვირველია ადვილი გასაგები და წარმოსადგენია, რადგაც ყველამ იცის, რომ ღვინის დაყენებაში არ არის არც ერთი იმისთანა მოქმედება, როცა ან ტკბილი და ან ღვინო ჰაერს არა ხვდებოდეს; ყურძნის დაჭყლეტიდან დაწყებული, სადუღებლიდან და კასრებიდან გადმოღების დროს და აგრეთვე ბოთლებში ჩასხმის დროსაც ყოველთვის ცოტა თუ ბევრი ჰაერი ერევა ღვინოს და მისი ჟანგმბადი უთვისდება მას და ეს მოქმედობს და იწვევს იმ ცვლილებას, რაც მომწიფებას შეადგენს. ამ ხანათა შორის ყველაზე შესანიშნავია ის, როცა ღვინო კასრებშია შენახული; კასრების გვერდები ფორმების შემწეობით ღვინოს იშრობენ, რომლის რაოდენობაც სხვა-და-სხვა იქნება ყავრების სისქის დაგვარათ. ამ დაშრობის და ღვინის დაკლების გამო კასრებში ცარიელი ადგილი ჩნდება, რომელიც მაშინვე ჰაერით ივსება ხის ფორების შემწეობით. ამ გვარათ გამოწვეულია ნელი და წყნარი, მაგრამ შესამჩნევი და კეთილმყოფელი ჰაერის ზედმოქმედება ღვინოზე.

როგორც ვხედავთ, ღვინის მომწიფებას და გაუმჯობესებას პასტერი ჰაერის ზემოქმედებას აწერს; ამით ერთის მხრით ღვინის საფერავი წყნარათ და ნელა იჟანგება და ეს ეცლება ღვინოს, ილექება და ღვინოს სწმენდავს და მეორეს მხრით ამავე ჟანგმბადის მოქმედებით ღვინოს უჩნდება მისი ბუკეტი და გემო უმჯობესდება. – მაშასადამე ჟანგმბადი ღვინის მტრათ კი არ უნდა ჩაითვალოს, არამედ მის კეთილმყოფელათ და ეს მხოლოდ იმ პირობით, რომ ამ გარემოებაში ჰაერი სრულიათ წმინდა იყოს და თავისუფალი სხვა-და-სხვა მიკროორგანიზმებისაგან, რომლებიც მავნებელნი არიან ღვინისა; ამასთან ჰაერის მოქმედება უნდა იყოს ნელი, წყნარი და დიდხნიანი და არა ერთბაში და ჩქარი. ეს მიკროორგანიზმები და ერთბაშედი ჰაერის მოქმედობა იყო, რომ შეცდომაში შეიყვანა ძველი დროის ღვინის დამყენებელნი და მსწავლულებიც და ჰაერი ღვინის მავნებლათ ჩაათვლევინა. რადგანაც ჰაერში თითქმის ყოველთვის მოიპოვება ღვინის დამზიანებელი ფერმენტები, ამისათვის პირდაპირ ჰაერის მოქმედება მავნებლათ ხდება, მაგრამ აქ მავნებელია არა ჰაერი, არამედ მიკროორგანიზმები, რომლების ღვინოში შერევა შეუძლებელია, თუ ეს ჰაერი კასრების ფორებიდან ეძლევა ღვინოს. ყველამ კარგათ იცის და პასტერმაც ბევრი გამოცდილებით დაამტკიცა, რომ თუ ღვინო პირახდილ ჭურჭელში ჰაერზე გამოდგმულია, მაშინ ძალიან მცირე დროის განმავლობაში ღვინოს ბრკე ეკიდება და სნეულდება. აი ამან შეიყვანა შეცდომაში ღვინის დამყენებელნი ჰაერის მოქმედების შესახებ.

აქ ისიც უნდა მოვიხსენიოთ, რომ ყველა მსწავლულნი თანახმა არ არიან პასტერის ჰაზრის შესახებ ჟანგმბადის მნიშვნელობისა ღვინის მომწიფებაში და ესენი ღვინის მომწიფების მიზეზათ სთვლიან ერთის მხრით დაბალ ტემპერატურას ლექის და თხლის გამოსაცლელათ და დასაწმენდათ და მეორეს მხრით მაღალ ტემპერატურასაც ეთერების გასაჩენათ, რომლებიც ღვინის ბუკეტს შეადგენენ. ეხლაც კი ამ ჰაზრზე სდგას იტალიელი მსწავლული Pollacci, რომელიც სრულიათ უარს ჰყოფს ჟანგმბადის მნიშვნელობას და სითბო-სიცივის სარგებლობას ეწინააღმდეგებიან. მსწავლულების ჰაზრით სითბო-სიცივე მხოლოდ ხელს უმართავს ჟანგმბადის მოქმედობას.

მასალა მოგვაწოდა ორგანიზაცია Nova societas–მა

რამდენიმე დღის წინ, ბრიტანულ ვებ გვერდზე Female First გამოქვეყნდა ელის ფეირინგის მოკლე მიმოხილვა სათაურით - "მცენარეული საკვები და ღვინო? ბუნებრივი შეხამება ელის ფეირინგისგან".ამ წერილის დაწერის საბაბი კი მისი ახალი წიგნი The Dirty Guide to Wineგახდა.

ელისი 2000 წელს იხსენებს, როცა თავის პირველ წიგნზე მუშაობისას, მაშინ ჯერ კიდევ ახალბედა მწერალი ერთ ავტორიტეტულ რედაქტორს შეხვდა წიგნის გამოცემის თაობაზე, რომელმაც სადილისას ჰკითხა, ბორდოს რომელი ღვინოები მოსწონდა. ელისმა უპასუხა, რომ ბორდოს ნაკლებად სვამდა. რედაქტორმა დამცინავად ჰკითხა "ვეგეტარიანელი ხართ?" და შემდეგ დასძინა: „კი მაგრამ, სტეიკის გარეშე როგორ შეიძლება ბორდოს ნამდვილი გემო გაიგო?!“. მისთვის წარმოუდგენელი იყო, როგორ შეიძლებოდა ღვინის მწერალს არ ჰყვარებოდა სტეიკი, რომელიც ასე უხდება ბორდოს.

ელისი ღრმადაა დარწმუნებული, რომ  წარმოდგენა, თითქოს მხოლოდ ხორცის შიშხინა ნაჭერი შეიძლება მიაყოლო სხეულიან წითელ ღვინოებს, ისეთივე მცდარია, როგორც გავრცელებული აზრი იმაზე, რომ შამპანური და ტორტი იდეალური წყვილები არიან. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ მცენარეული საკვები ადვილად ეხამება და უხდება ყველანაირ ღვინოს.

ელისის ახალი წიგნი The Dirty Guide to Wine იკვლევს არომატებს მიწიდან ჭიქამდე, თან ახლავს რეკომენდაციები, რომლებიც ჰარმონიულად ეხამება ბოსტნეულიდან და სხვ. მცენარეული კერძების რეცეპტებს. ღვინო რომელსაც ის მიირთმევს ორგანული მეურნეობებიდანაა. ისინი არ იყენებენ დანამატებს, გარდა, მცირე რაოდენობით გოგირდისა.

წერილში ელის ფეირინგი შვიდ საყვარელ კერძს ასახელებს, ღვინოებთან ერთად დაწყვილებულს, ეს შეხამებები მის ახალ წიგნშიც შეგხვდებათ. უნდა აღინიშნოს, რომ ჩამონათვალს იგი ქართულ ქვევრის ღვინოებით იწყებს.

ელისის რჩევით, პილპილმოყრილ ახალი კომბოსტოს სალათსარაჩვეულებრივად ეხამება ტანინიანი ქარვისფერი ქვევრის ღვინოები: ხოხბის ცრემლების რქაწითელი,  იაგოს ჩინური და მანდილის მწვანე.

შემწვარი ბადრიჯანი ბროწეულის სოუსით - ამ კერძისთვის ეგზოტიკური გემოების თვალსაზრისით, იგი გვირჩევს ძლიერი, მაღალმჟავიანი Merello Mascalese-ს ეტნას მთიდან, სიცილია, როგორიცაა Calabretta’s Etna Rosso.

ვეგეტარიანული Paté-სამზადებს ხახვის კონფიტიურით, ველური სოკოსა და კაკლის მიქსით. ამ კერძთან იგი ირჩევს ავსტრიულ როზეს. მარტინ და ანა არნდორფერის Vorgeschmack Rosé-ს. ყურძნის ჯიში ცვაიგელტი (zweigelt), სასიამოვნოდ მჟავიანობის და ყვავილების არომატებით.

პასტა ბარდით და ბაბუაწვერას ფოთლის სალათით (Dandelion greens) - უხამებს Eric Texier’s დაბალფასიან ღვინოს, გრენაშიდან დაყენებულ Chat Fou, ასევე პინო ნუარს ორეგონიდან, Eyrie Reserve ან Beckham Estate’s amphor - Creta.

ცუკინის წვნიანი - ოდნავ მოხრაკული ხახვით და ოხრახუშით. მასთან ელისს ძალიან მოსწონს ნეშომპალის ტონებიანი Loire Valley-ის კაბერნე ფრანი. ბოლოდროინდელი სიყვარულია - Domaine Guion, იაფი და მინერალური. ასევე გვირჩევს მოვიძიოთ ამ მწარმოებლების ღვინოც: Domaine de la Chevelerie ან Catherine და Pierre Breton.

ცხარე სანელებლებიანი კუსკუსი - იდეალურია სხეულიანი ღვინო პილპილის ეფექტით - Guímaro Tinto Ribeira Sacra. ესპანეთი არაჩვეულებრივი გამოსავალია მაროკოთი შთაგონებული ვეგეტარიანული კერძების კომპლექსურობისა და სიცხარისთვის.

ზეითუნის ზეთში შემწვარი ძირხვენები (კარტოფილი, სტაფილო, ჭარხალი და ა.შ.) - ორგანული, იაფი Château le Grolet, ან ბიოდინამიკური, ღვთაებრივი Château Le Puy დაარწმუნებს ნებისმიერ სტეიკის მოყვარულს, რომ ბორდო და ბოსტნეულის სამეფო შეიძლება ჰარმონიულად შეეხამოს ერთმანეთს.

© საქართველოს ღვინის კლუბი, ღვინის ეროვნული სააგენტო 2017

გადმოწერეთ 

Табидзе, Д.И. Продвижение промышленной културы винограда в новые горные районы Грузинской ССР. Москва: издательство Академии Наук ССР, 1957.

რამდენიმე დღის წინ ამსტერდამში გამართულ ქართული ღვინოების დეგუსტაციას ადგილობრივი სომელიეები, ჟურნალისტები და ღვინის მწერლები დაესწრნენ. ღვინის ეროვნული სააგენტოს ცნობით, ღვინის მოხმარების საერთაშორისო ტენდენციებსა და სტატისტიკაზე დაყრდნობით, ჰოლანდიის ბაზარი ქართული ღვინის ექსპორტისთვის პერსპექტიულია. შეგახსენებთ, რომ 2017 წელს ღვინის ეროვნულმა სააგენტომ ხელშეკრულება გააფორმა ღვინის იმპორტიორ კომპანიასთან Saperavi Wine Agency, რომელსაც ჰოლანდიაში გააქვს ქართული ღვინო და ქართული ღვინის პოპულარიზაციას აქტიურად ეწევა.

ამსტერდამში გამართულ დეგუსტაციაზე გადაწყდა, რომ  2017 წლის სექტემბერში საქართველოს ჰოლანდიელი სომელიეთა გილდიის მიერ შერჩეული ღვინის პროფესიონალების ჯგუფი ეწვევა.  აღსანიშნავია, რომ ღვინის ეროვნული სააგენტო აქტიურად თანამშრომლობს ჰოლანდიის სომელიეთა გილდიასთან, რომელიც ქართული ღვინითაა დაინტერესებული. მათ სურთ შეისწავლონ საქართველოს ღვინისა და გასტრონომიული კულტურა, რათა შემდეგ მომხმარებელს კომპეტენტურად შესთავაზონ.

ამსტერდამში გამართულ დეგუსტაციაზე ჰოლანდიელმა ღვინის პროფესიონალებმა დააგემოვნეს ქართული კომპანიების 12 სახეობის ღვინო: „გოცას ღვინოები“, „თელავის ღვინის მარანი“, „შუხმან ვაინს ჯორჯია“, „ბაგრატიონი 1882“, „კონჭო და კომპანია“, „თბილღვინო“. დეგუსტაციაზე ღვინისა და კერძის შეხამების შედეგად, ჰოლანდიელმა სომელიეებმა გამარჯვებული წყვილიც დაასახელეს: გარეული ბატი და 2014 წლის „ქვევრის საფერავი სატრაპეზო“ (თელავის ღვინის მარანი).

© საქართველოს ღვინის კლუბი, ღვინის ეროვნული სააგენტო, ღვინის საინფორმაციო ცენტრი

ცნობილმა ამერიკულმა გამოცემამ ესკვაირმა სტატია გამოაქვეყნა, სადაც დასახელებულია 10 საუკეთესო Pét-Nat (ნატურალური ცქრიალა ღვინოები), რომელთა ფასი 40$ მდეა.  

Pét-Nat, რომელიც შემოკლებით Pétillant naturel, méthode ancestrale, ან სოფლის მეთოდს ნიშნავს,  ცქრიალა ღვინის დაყენების უძველესი რეცეპტია და როგორც სახელოვანი ღვინის მაგისტრი, იზაბელ ლეჟერონი ამბობს, “ერთ-ერთი ყველაზე საუკეთესო რამაა, რაც ნატურალური ღვინის სამყაროში არსებობს“.

ღვინის მწერალი თორ აივერსონი (Thor Iverson) ფილადელფიაში მოღვაწეობს, ქალაქში, რომელიც სავსეა ნატურალური ღვინის ბარებით. ის ასეთ შედარებას აკეთებს: თუ ჩავთვლით რომ შამპანური Rolex-ია, Pét-Nat Swatch-ი იქნება. ნატურალური ცქრიალა Pét-Nat-ები - თეთრი, ვარდისფერი, ქარვისფერი თუ  წითელი - მრავალფეროვანი შეფუთვით შეგხვდებათ. ღვინოების ეტიკეტებიც თამამი, კრეატიული და არტისტულია. ცქრიალა ღვინოების უმრავლესობას არ აქვს საცობი, ხშირად ლუდის მსგავს თავსახურს ანიჭებენ უპირატესობას.

ესკვაიარის სტატიაში 10 საუკეთესო ფრანგულ, ამერიკულ, იტალიურ, ესპანურ, ავსტრალიურ, ესპანურ, სლოვენიურ, სამხრეთ აფრიკულ ნატურალურ ცქრიალა ღვინოებთან ერთად დასახელებულია ქართული - ოქროს ღვინო 2015 OKRO’S WINES MTSVANE PET-NAT.

10 საუკეთესო Pét-Nat (ნატურალური ცქრიალა ღვინოები), რომელთა ფასი 40$ მდეა:

NV LA COULĔE D’AMBROSIA ORIONIDES PĔT-NAT, Loire, France; 12.5%, $28

2015 LISE ET BERTRAND JOUSSET VIN DE FRANC ĔXILĔ BRUT ROSĔ, Loire, France 11.5%, $20

2016 LA GARAGISTA FARM + WINERY CI CONFONDE ROSĔ, Barnard, Vermont; 11%, $25

2015 CA’DEI ZAGO COL FONDO PROSECCO, Veneto, Italy, 11%, $27

2015 OLD WESTMINSTER WINERY ALBARIŇO PĔT-NAT, Westminster, Maryland; $35

2015 OKRO’S WINES MTSVANE PĔT -NAT, Kakheti, Republic of Georgia $27

2015 JAUMA CHENIN BLANC PĔT-NAT, McLaren Vale, Australia; 10.5% $28

2015 ALBA VITICULTORES LAS ALEGRĬAS ANCESTRAL PALOMINO FINO, Andalucia, Spain, 11.5%, $25

2015 ŠTOKA TERANOVA PENECE, Kras, Slovenia, 11.7%, $25

2015 TESTALONGA EL BANDITO I WISH I WAS A NINJA -NA PĔT-NAT, Swartland, South Africa, $38

© საქართველოს ღვინის კლუბი, ღვინის ეროვნული სააგენტო, ღვინის საინფორმაციო ცენტრი

ერმილე ნაკაშიძე

სტატია გამოქვეყნდა:ნაკაშიძე, ე.ფილოქსერასთანბრძოლისმდგომარეობაევროპისუმთავრესქვეყნებშისადაცმეღვინეობასწარმოებს//მეურნე. – 1897. – N10-11. - გვ.9-11.

შვეიცარია

ციურიხის კანტონში 1894 წელს ფილოქსერა ახლათ აღმოაჩინეს შვიდს საზოგადოებაში 175 ალაგას, სულ 12,485 ძირზე; უკანასკნელ წლებში ეს საზოგადოებანი არ იყვნენ გაშინჯული, რადგან ძველ ფილოქსერის ბუდეზე საკმაო მანძილით იყვნენ დაშორებული. ეს მავნე მწერი ნახეს კიდევ იმ ძველ ფილოქსერის ბუდის გარშემო, რომელიც წინა წლებში სრულიათ მოსპობილი იყო. ეს მოხდა იმიტომ, რომ 1893 წელს მეტათ ცხელი და მშრალი ამინდები იყო და ამასთან კიდევ ფილოქსერის ბუდის მოსპობის დროს დასაცავი სალტე ცოტა აეღოთ, ²) შეუმცირებიათ 1,1/2 მეტრამდე ³). სულ ციურიხის კანტონში 1894 წელს აღმოაჩინეს 263 ალაგას 13069 ჭირიანი ვაზი, მოსპეს 34826 ძირი 25153 ოთხკუთხ მეტრის სივრცეზე. დაზარალებულ ვენახის მეპატრონეებს მიეცათ 17,270 ფრანკი ⁴). მთელი ფილოქსერის საწინააღმდეგო მუშაობა 1894 წელს დაჯდა 80,329 ფრანკი.

ნევშატელის კანტონში 1894 წელს აღმოაჩინეს ახალი და მასთან მეტად ვრცელი ფილოქსერის ბუდე, რომლის მოსპობა შეუძლებელი დარჩა, ამის გამო გადაწყვიტეს, რომ მიატოვონ კანტონის უფრო დასნეულებულ ნაწილებში ფილოქსერასთან რადიკალური წესით ბრძოლა. კანტონის ნევშატელის 12 საზოგადოებაში 1893 წელს მოაჩინეს 217 ალაგს 2221 ჭირიანი ვაზი და მოსპეს 9820 ოთხკუთი მეტრი; 1894 წელს 643 ალაგს 8975 ძირზე და მოსპეს 33279 ოთხკუთხი მეტრი. ფილოქსერის საწინააღმდეგო მუშაობა ამ კანტონში 1894 წელს დაჯდა 77381 ფრანკი, ხოლო 18 წლის განმავლობაში (1877 წლიდან) ერთად 926,484 ფრანკი; სივრცე მოსპობილ ჭირიან ვენახებისა ამ ხნის განმავლობაში შეადგენს 316,847 ოთხკუთხ მეტრს.

ჟენევის კანტონში ზოგიერთს ალაგს ისრე გავრცელდა ფილოქსერა, რომ 1895 წელს გადასწყვიტეს იმ ადგილებში თავი დაანებონ ფილოქსერასთან ბრძოლას რადიკალური წესის საშუალებით. სხვაგან კი, საცა ამნაირი ბრძოლის მეოხებით ფილოქსერის გავრცელება შეჩერდა, ისევ რადიკალური წესით იფარავენ ვენახებს ამ შეუბრალებელი სენისაგან. ფილოქსერის საწინააღმდეგო მუშაობა ჟენევის კანტონში 1894 წელს დაჯდა 81604 ფრანკი. დაზარალებულ მევენახეებს მიეცათ 1894 წელს 23544 ფრანკი, 1895 წელს – 44872 ფრანკი ხოლო 1874 წლიდან 217619 ფრანკი და მოესპოთ ამ ხნის განმავლობაში სულ 43 გეკტარი ⁵) და 7866 ოთხკუთხი მეტრის სივრცის ვენახები.

ვაადის კანტონში ვენახებს ათვალიერებს საკუთრივ ამისთვის დანიშნული სპეციალისტი, თითოეულ მათგანს აქვს გასაჩხრეკათ არა უმეტესი 25 გეკტარის ვენახისა. 1894 წლის გამოკვლევამ თითქმის ვერსად ვერ აღმოაჩინა ძველი ფილოქსერის ბუდე. ახლათ ნახეს ამავე წელს 16 ალაგას 3800 ჭირიანი ვაზი. ფილოქსერის საწინააღმდეგო მუშაობა 1894 წელს ამ კანტონში დაჯდა 123790 ფრანკი; 9 წლის განმავლობაში მოუსპიათ გეკტარი და 5357 ოთხკუთხი მეტრი სივრცის ვენახები. ზოგიერთ ადგილს ვაანდის კანტონში საცადად გააშენეს სანერგე ამერიკული ვაზის მოსაშენებლათ.

იტალია

იტალიის იმ ნაწილებში, საცა ფილოქსერა არ არის ჯერ გავრცელებული და საცა ამ ჭირმა კარგათ ვერ მოიდგა ფეხი, 1894 წელს შემოიღეს ძრიელ სასტიკი რადიკალური წესით ბრძოლა, ფილოქსერიან ალაგზე დასაცავი სალტის ათი მეტრის მანძილზე სულ ყველა ვაზებს სჭრიან ზეადაგიდან 20 სანტიმეტრის სიმაღლეზე და სწვავენ, ზეადაგს სწამლავენ გოგირდოვან ნახშირმბადის (серный углеродъ), თითოეულ ოთხკუთს მეტრზე 300 გრამში. ზამთარში ძირებს თხრიან მიწიდან, შინჯავენ და თუ ფილოქსერა კიდევ აღმოჩნდა, ძირებს სწვავენ და მიწას ხელმეორეთ სწამლავენ გოგირდოვან ნახშირმბადით.

იმ ადგილებში, საცა ჭირმა კარგათ ფეხი მოიდგა რადიკალური წესით ბრძოლა მიატოვეს და ჭირიან ვენახებს სწამლობენ სხვადასხვა მწერის დასახოც წამლებით უმთავრესად გოგირდოვან ნახშირმბადით, თითოეულ ოთხკუთხზ მეტრზე 30 გრამით; ამასთანავე მევენახეებს მთავრობა აძლევს მუქთათ სამი წლის განმავლობაში საჭირო საექიმო მასალას მხოლოთ იმ პირობით, რომ 10 გეკტარზე ნაკლები არ იყოს საექიმო ვენახების სივრცე. იმ ვენახების პატრონებს, ვისს ვენახშიც შესაძლოა წყალი დაგუბდეს და ამ საშუალებით ეაქიმოს ფილოქსერიან ვენახებს ⁶), მთავრობა აძლევს სამი წლის განმავლობაში ფულით შემწეობას საჭირო მუშაობის მოსაწყობათ. ამას გარდა მთავრობა აქცევს განსაკუთრებულ ყურადღებას ამერიკული ვაზების მოშენებასაც, 1894 წელს მევენახეებს დაურიგეს მუქთათ 1.700000 ამერიკული ვაზის რქა, უფრო მეტი სიცილიის და ლომბარდიის მევენახეებს.

ზემო იტალიაში, საცა უმთავრესათ შემოღებულია რადიკალური წესით ბრძოლა, ამ უკანასკნელ წლებში საქმე უფრო ჩამოქვეითდა: 1894 წლის დამლევს ჭირიან და საეჭვოთ ჩაირიცხენ 141 სოფლის საზოგადოების ვენახები სამ პროვინციაში. გარდა ამისა მეტათ საეჭვოა ლომბარდიის მესაზღვრე ნოვარიის პროვანცია, საცა 1894 წელს აღმოაჩინეს კარგა მოზდილი ფილოქსერის ბუდე, სივრცით 6000 ოთხკუთხი მეტრი. ეს ფილოქსერიანი ადგილი სულ მოსპეს, როგორც ამას თხოულობენ ადგილობრივი მევენახეები – ფილოქსერისგან იყო სრულებით მოსპობილი 1893 წელს 114,338 გეკტარი და დაჭირიანებული 85,788 გეკტარი ვენახები.

სიცილიაში ფილოქსერისაგან უკვე დაზარალდა ნახევარზე მეტი ვენახები 1893 წელს ჭირიან ვენახების სივრცე იყო 63263 გეკტარი, და მოსპეს 96249 გეკტარი ვენახები. მესსინის პროვინციის ვენახები სულ გაანადგურა ფილოქსერამ, მაგრამ ამ უკანასკნელ ხუთი წლის განმავლობაში თითქმის სულ აღადგინეს ეს ვენახები ამერიკული ვაზების გაშენებით; ზოგან კი სულ თავი დაანებეს ვენახის გაშენებას და ნავენახარ ადგილებში ვაზის მაგიერ ნუშის ხეებს რგავენ.

ელბის კუნძულზე სულ ითვლება 5000 გეკტარი ვენახი; ამათში ნახევარი ფილოქსერით არის დასნეულებული; ამერიკული ვაზების მოშენებაც დაიწყეს საცადათ.

ისპანია

ისპანიაში ფილოქსერის საწინააღმდეგოთ არავითად საშუალებას არ ხმარობენ, ამის გამო ეს ჭირი ამ ქვეყანაში ძრიელ ჩქარა ვრცელდება. ისპანიაში 1706472 გეკტარი ვენახია, ამათში 23000 გეკტარი ფილოქსერიანია და მეტად დასნეულებულიც, ასე რომ 193148 გეკტარი სულ მოსპობილათ უნდა ჩაითვალოს. ძრიელ დაზარალდა 15 პროვინცია, ვენახების მოსპობამ ამ პროვინციებში გამოიწვია ხალხის გადასახლება სამხრეთ ამერიკაში, ეს გადასახლება ისე გახშირდა, რომ ზოგიერთი ისპანიის ნაწილები ლამის სულ გაუდაბურდეს.

პორტუგალია

ფილოქსერა პორტუგალიაშიც ძრიელ გავრცელებულია, ეხლა დარჩა ამ ჭირისაგან თავისუფალი მხოლოთ ერთი პროვინცია, ისიც იმის წყალობით, რომ ყოველ-მხრით შემოზღუდულია მაღალი მთებით. ფილოქსერასთან ბრძოლის საშუალებათ არის მიღებული წამლობა გოგირდოვან ნახშირმბადით და ზოგიერთს ადგილებში კარგი შედეგიც მოაქვს, ასე რომ აქ არის ბევრი იმისთანა ვენახები, რომელნიც კარგ მოსავალს იძლევიან, თუმცაღა რამდენიმე ათი წელიწადი ფილოქსერით არიან დასნეულებული. წამლებს და ყოველივე საექიმო მასალას მთავრობა აძლევს მევენახეებს დაკლებულ ფასათ; 1880 წლიდან 1892 წლამდე მთავრობას მიუცია მევენახეებისათვი 9,305,827 კილოგრამმა ⁷)გოგირდოვან ნახშირმბადი დიდი ხანი არ არის რაც დაიწყეს ამერიკული ვაზების მოშენება და ერთობ კარგათ მიდის ეს საქმე. 1891 წლიდან 1893 წლამდე მთავრობამ დაურიგა მევენახეებს 7,828,137 ამერიკული ვაზის რქა.

ავსტრია

ფილოქსერა არის გავრცელებული უმეტეს ნაწილათ ვენგრიაში, აქ 1893 წლის ბოლოს ირიცხებოდა ჭირიანი და საეჭვო ვენახები 2359 სასოფლო საზოგადოებაში. ავსტრიაში განსაკუთრებითი ყურადღება აქვთ მიქცეული ამერიკულ ვაზებზე და სილაზე ვენახის გაშენებისათვის, აგრეთვე ვენახის წამლობაც მწერის დასახოც წამლებით არ არის დატოვებული უყურადღებოთ და ფილოქსერის საწინააღმდეგო ბრძოლაში შესაფერი ადგილი უჭირავს. გოგირდოვანი ნახშირმბადი ეძლევა მევენახეებს ძრიელ იაფ ფასათ, 100 კილოგრამმი 7 გულდენათ ⁸), ღარიბებს კი უფასოთ. რომ მცხოვრებლები გააცნონ ამერიკული ვაზის მოვლა-მოშენებას, მთავრობა ყოველ წლივ მართავს მსურველთათვის კურსებს სხვადასხვა დაბა და სოფლებში, სადაც ყოველ მსურველს შეუძლია შეისწავლოს ამ ვაზის ჯიშის მოვლა-მოშენება და მყნობა. მთავრობას აქვს გაშენებული ბევრი სამაგალითო ვენახები, საცადი სანერგეები, იწერენ დიდ ძალ ამერიკულ ვაზის რქას და ურიგენებ განსაკუთრებით ხელმოკლე და წვრიმალ მემემულეებს სულ იაფ ფასათ; გარდა ამისა 3 ოკტომბერს 1891 წელს გამოიცა კანონი, რომლის ძალითაც მემამულეებს ეძლევათ უსარგებლოთ გრძელვადიანი სესხი თავიანთ ფილოქსერისგან განადგურებულ ვენახების აღსადგენათ. ამ სახელმწიფოს სხვადასხვა ნაწილში არსებობს 26 სამაგალითო და საცადი ვენახები. სივრცით 84 გეკტარი; ვენახის პატრონებისთვის მიუციათ 1892 წელს რქები და ძირიან ვაზის ნერგი 1.681,920 ცალი, 1893 წელს – 1.724,300 და 1894 წლის გაზაფხულზე 2.200,00 ცალი. უფასოთ ეძლევათ მხოლოდ იმ სოფლის საზოგადოებებს და ამხანაგობებს, რომელთაც აქვთ საზოგადო ახალშენები და საცადი, სამაგალითო ვენახები, საიდანაც ყოველ წევრს ეძლევა ამერიკული ვაზის რქები და ძირიანი ნერგები; ამნაირ საზოგადოებებს მთავრობა აძლევს კიდევ ფულითაც შემწეობას. 1893 წლის ბოლოს ავსტრიაში ითვლებოდა 152,790 გეკტარი.

საფრანგეთი

ამ უკანასკნელ წლებში ფილოქსერა გაჩნდა შამპანიაშიც, ამ მეღვინეობით განთქმულ საფრანგეთის მხარეში ფილოქსერასთან საბრძოლველათ შემოღებულია რადიკალური წესი, მაგრამ ამ სენთან ერთათ ამერიკულ ვაზის მოშენებასაც სცდიან. 1894 წელს საფრანგეთში ირიცხებოდა 1.748,624 გეკტარი ვენახი, ამათში საღი უფილოქსერო 620,000 გეკტარი. 1895 წელს აღადგინეს გაოხრებული ფილოქსერისაგან ვენახები ამერიკულ ვაზის საშუალებით 663,214 გეკტარი, უწამლეს წყლის დაგუბების საშუალებით 35325 გეკტარს და ფილოქსერის დასახოცი წამლით 6000 გეკტარს.

ალჟირში ვენახები ჯერ-ჯერობით კარგ მდგომარეობაშია, თითქმის ყველა ამ ქვეყნის კუთხეში ფილოქსერასთან საბრძოლველათ არის შემოღებული რადიკალური წესი, და ამ საშუალებამ კარგი შედეგი იქონია: ჭირი ნელ-ნელა ვრცელდება, თუმცაღა მას აქეთ რაც აქ ფილოქსერა აღმოაჩინეს ათ წელზედ მეტია. საცა კი ფილოქსერამ ვენახები გაანადგურა, იქ მევენახეობა სულ მოისპო, რადგან მცხოვრებლებმა ვერ შეძლეს აიტანონ ის ხარჯები, რაც ამერიკული ვაზების გაშენებას უნდება.

გერმანია

გერმანიაში 1895 წელს აღმოაჩინეს 144 ალაგას ფილოქსერის ბუდე, სივრცით 12 გეკტარი საფილოქსერო მუშაობა ამ წელში დაჯდა 421,506 მარკა ⁹) ამას გარდა მიეცა დაზარალებულ მევენახეებს 76,213 მარკა. ამერიკულ ვაზის მოსაშენებლათ 1895 წელს დაიხარჯა 18,128 მარკა. ფილოქსერიან ვენახების მოსაწამლავათ ხმარობენ თითოეულ ოთხ კუთხ მეტრზედ 300-400 გრამმ გოგირდოვან-ნახშირმბადს და 2-2.1/2 კილოგრამმ ნავთს. დასაცავი სალტის სიგანე ხუთი მეტრის ნაკლები არსათ არ არის; ჭირიანი ვენახის ნაწილი ყოველთვის შემოზღუდულია თხრილით, რომელსაც სიღრმე აქვს ერთი მეტრი და ყოფს ვენახის საღი ნაწილისაგან. ამერიკული ვაზების მოშენება უკვე დაწყებულია ხუთ საცდელ სადგურზე.

სერბია

სერბიაში 1892 წლის ბოლოს ირიცხებოდა 43,304 გეკტარი ვენახები, ამათში უფილოქსერო იყო მარტო 22085 გეკტარი. უკანასკნელს წელში დანარჩენი ვენახებიც თითქმის სულყველა გაანადგურა ფილოქსერამ, ასე რომ სერბიაში მევენახეობა დღეს მეტად საზარელ სურათს წარმოადგენს, მით უფრო რომ ამერიკული ვაზები 1895 წლის ბოლოს იყო გაშენებული მხოლოთ 40 გეკტარზედ. 1881 წლიდან 1890 წლამდე სერბიიდგან გაუტანიათ 5,513,448 დინარის ¹⁰) ღვინო და შემოუტანიათ ამ ქვეყანაში 2,156,385 დინარის; 1891 წლიდგან 1894 წლების განმავლობაში გაუტანიათ მხოლოდ 825, 367 დინარის ღვინო, შემოუტანიათ კი 2,944,025 დინარის. ამ ნაირი საქმის მდგომარეობის გამო სერბიის მთავრობამ ნება დართო, რომ ამ მხარეში შემოიტანონ ოსმალეთიდგან ყურძენი ძალიან მცირე ბაჟით, (5 ფრანკი 100 კილოგრამმზე) მხოლოთ იმ ადგილებიდგან კი საცა ფილოქსერა არ არის.

რუმინია

რუმინიაში ფილოქსერა მოედო მთელ მხარეს, გაანადგურა შვენიერი და ძვირფასი ვენახები. ამ რუმინიის ნაწილებში, საცა ფილოქსერა ჯერ არ გავრცელებულა შემოღებულია ფილოქსერასთან რადიკალური წესით ბრძოლა თითოეულ ოთხკუთხ მეტრის მანძილს სწამლავენ 200-50 გრამმიან გოგირდოვან ნახშირმბადით; დანარჩენ ადგილებში დაიწყეს ამერიკული ვაზების გაშენება. დაარსებულია რამდენიმე სახელმწიფო სანერგე ვენახის, საიდანაც ყოველ წლივ მევენახეებს ურიგდებათ უფასოთ დიდძალი დამყნილი და ძირიანი ამერიკული ვაზის ნერგი.

ოსმალეთი

ოსმალეთში ყველაზე უფრო დაზარალდა ფილოქსერასაგან აიდინის ვილაიეტი. 1895 წელს ვილაიეტები: ადრიანოპოლი, სალონიკი და ბრუსსა, საცა მევენახეობას ხალხის ეკონომიურ ცხოვრებაში პირველი ადგილი უჭირავს, თავისუფალი იყვნენ ფილოქსერასაგან. სამოსის კუნძულზედ რადიკალური წესით ფილოქსერასთან ბრძოლა 1893 წლიდან მიატოვეს, ვინაიდგან ამ საშუალებამ დიდი არეულობა გამოიწვია ხალხში. კიზილთოფრაკის მახლობლათ ოსმალეთის მთავრობამ უკვე გააშენა ამერიკული ვაზების სანერგე, რომლის სივრცე 1895 წელს შეადგენდა 50 გეკტარს, ამავე წელს ამ სახელმწიფო სანერგედან დაურიგეს უფასოთ ოსმალეთის მევენახეებს 300000 ამერიკული ვაზის რქა. ¹¹)

ერ. ნაკაშიძე.

________________

1) ამოკრებილია Achtlehnte Denkschrift betreffend die Bekämpfung der Reblauskrankheit, 1895 წ.

2) მეტრი უდრის 1,4 ალაბს.

3) როცა ვენახში ფილოქსერას პოულობენ, ყველა ჭირიან ვაზებს და მასთან ფილოქსერასაც სპობენ, რომ ამით დაიფარონ დანარჩენი ვენახის ფილოქსერასგან; რომ ეს საშუალება უფრო საიმედო დარჩეს და კარგი შედეგი ექნეს გარდა ჭირიან ვაზებისა მათ გარშემო საღს უფილოქსერო ვაზებსაც რამდენიმე მანძილზე სპობენ: აი იმ ალაგს, საცა მოსასპობი უფილოქსერო ვაზები სდგას ჰქვიან საცავი სალტე ანუ წრე.

4) ფრანკი 25-35 კაპეიკს უდრის.

5) გეკტარი უდრის თითქმის 2200 ოთხკუთხ მეტრს.

6) გვიკვირს და ვერ გაგვიგია კავკასიის საფილოქსერო კომიტეტი რატომ საცდელათ მაინც არ შინჯავს ამ საშვალებას? ყოველ წლივ იხარჯება 120 და მეტი ათასი მანეთი საფილოქსერო საქმეზე და ნუ თუ ამისთანა დიდ ხარჯებთან ამ მცირე ხარჯის გაწევას ზოგავს? ქვემო იმერეთის და გურია-სამეგრელოს მდებარეობა ყოველისფრით ხელს უწყობს, რომ წყლის დაგუბებით ვენახს ფილოქსერისაგან უწამლოს კაცმა, საქმე ერთი მაგალითის ჩვენებაა და მერმეთ თვით ხალხი შეიგნებს ამ საშუალებას და სხვისი მზრუნველობა აღარ იქნება საჭირო. რედ.

7) კილოგრამმი 2,1/2 გირვანქაა.

8) გულდენი 62 კაპ. უდრის.

9) მარკა უდრის 30 კაპეიკს.

10) დინარი – 37-38 კაპეიკია.

11) სწორეთ საკვირველი მოვლენაა, რომ ოსმალეთსაც, რომელსაც მთელი ქვეყნიერება დასცინის კაცობრიობის წინმსვლელობაში ჩვენზე ბევრათ წინ წაუწევია. მიუხედავად იმისა, რომ მაჰმადი სასტიკათ უკრძალავს ღვინის სმას, ოსმალეთს შეუგნია დიდი ეკონომიური მნიშვნელობა მეღვინეობისა და ასე შველის ამ მეურნეობების დარგის გაძლიერებას და ეწევა თავის დაზარალებულ ქვეშევრდომებს. ჩვენში კი თუმცაღა ფილოქსერის საქმეზე დიდძალი ფული იხარჯება, მაგრამ ამ გვარიშემწეობას დაზარალებულ მევენახეობისადმი ვერ ვხედავთ.

მასალა მოგვაწოდა ორგანიზაცია Nova societas–მა

დღითიდღე ამერიკის დედაქალაქში ქართული ღვინოების და კერძების ცნობადობა იზრდება. ცოტა ხნის წინ ვაშინგტონში DC Whole Foods-მა ქართულ ღვინოებს ცალკე სექცია დაუთმო. რაც შეეხება ქართულ სამზარეულოს, აქამდე რამდენიმე რესტორანში, მათ შორის  Compass Rose-ში, ადგილობრივ მომხმარებლებს მხოლოდ ქართული ხაჭაპურის დაგემოვნება შეეძლოთ და ჩვენი კერძები კი ჯერ კიდევ უცნობია ვაშინგტონელთა უმეტესობისთვის. წამყვანი ამერიკული გასტრონომიული გამოცემები www.washingtonian.comდა www.dec.eater.comაღნიშნავენ, რომ მალე სიტუაცია შეიცვლება, რადგან პირველი ქართული რესტორანი Supra იხსნება და ვაშინგტონში ქართული გემრიელი კერძების და საუცხოო ღვინოების გაცნობით ახალი გემოებისა და არომატების აღმოჩენის სიამოვნება ელოდებათ.

Supra - პირველი ქართული რესტორანი ვაშინგტონში ადრე შემოდგომაზე გაიხსნება, რომლის სამზარეულოს ქართველი შეფ-მზარეული, მალხაზ მაისაშვილი გაუძღვება. ის ამერიკაში საქართველოს საელჩოს ყოფილი შეფია. ქართული რესტორნის გახსნის მოლოდინში ამერიკული მედია Supra-ს მენიუს შემადგენლობაზე, ქართულ კერძებსა და ღვინოებზე უკე აქტიურად წერს. ხაზს უსვამენ, რომ საუბარია არა Georgia-ს შტატზე, არამედ ქვეყანაზე, Georgia-ზე, რომელსაც 8000 წლოვანი მეღვინეობის ტრადიცია აქვს.

ქართველი შეფიც მზად არის ამ დიდი გამოწვევისთვის ტრადიციული რეცეპტებით, რომლებიც სპეციალურად შეაგროვა სატელევიზიო შოუსთვის „ქართული სამზარეულოს საგანძური“ (Treasures of Georgian Cuisine).

დღეისთვის მენიუდან რამდენიმე დეტალია გამჟღავნებული: ხაჭაპური, ხინკალი, ჩაქაფული, საცივი და ფხალი, მოშუშული ბოსტნეული, ტრადიციული ინგრედიენტებით - ბროწეულით და ნიგვზით.

რესტორნის მფლობელი ჯონათან ნელმსი (Jonathan Nelms), იურიდიული ფირმის Baker McKenzie-ის პარტნიორი, საქრთველოზე შეყვარებული ადამიანია. ნელმსი ცენტრალურ ფლორიდაში გაიზარდა. 1989 წელს  დაუმეგობრდა ქართველ სტუდენტს, რომელიც იქ სასწავლებლად ჩავიდა. შემდეგ საბჭოთა კავშირის არსებობის უკანასკნელ წელს, ნელმსი რუსეთში გაემგზავრა, სადაც, როგორც თავად იხსენებს,  საქართველოზე, როგორც მითიურ ადგილზე, ისე უყვებოდნენ.  სამი წელი ნელმსი მოსკოვში ცხოვრობდა, იქ იურისტად მუშაობდა, საკმაოდ რისკიან ბიზნეს-ატმოსფეროში. მეუღლესთან, ლაურა ნელმსთან ერთად  ქართულ რესტორნებს ხშირად სტუმრობდა. ძალიან მოსწონდათ ქართული კერძები. ამერიკაში დაბრუნებულებმა კი, ქართული სამზარეულოს უნიკალურობით შთაგონებულებმა, გადაწყვიტეს პირველი რესტორნის გახსნა. მალხაზ მაისაშვილის მიერ მომზადებული კერძები ნელმსმა პირველად 2011 წელს თბილისში დააგემოვნა, სადაც ის ცნობილი ქართული რესტორნების ჯგუფის მთავარი შეფი იყო.

რესტორანში მალხაზ მაისაშვილი ქართულ კერძებს ტრადიციული რეცეპტებით და თანამედროვე ინტერპრეტაციით მოამზადებს. აქ იქნება ხაჭაპური, არანაკლებ სამი ან ხუთი სახეობის, ასვე ხინკალი, ჩაქაფული... რესტორანს ექნება ტრადიციული ქართული ღუმელი, ახალი პურების საცხობად. რესტორნის სტუმრებს საშუალება ექნებათ ქართულ კერძებთან ერთად მათთან შეხამებული ქართული ღვინო დალიონ. დასაწყისისთვის 20-30 სხვადასხვა სახეობის ღვინო ექნებათ. აქცენტი კეთდება ტრადიციული მეთოდით ქვევრში დაყენებულ ქარვისფერი ღვინობზე.

Supra სტუმრებს ჭაჭას, კოქტეილებს და ერთი სახეობის ლუდსაც შესთავაზებს.

© საქართველოს ღვინის კლუბი, ღვინის ეროვნული სააგენტო, ღვინის საინფორმაციო ცენტრი

უკვე სამი თვეა რაც კახეთში, ყვარელში, ღვინის საკონსულტაციო ცენტრი „ღვინტესტი“მუშაობს - ახალი ლაბორატორიით, რომელიც ღვინისა და სხვა ალკოჰოლური სასმელების წარმოებისთვის მაღალკვალიფიციურ და სწრაფ მომსახურებას სთავაზობს მომხმარებელს: ალკოჰოლშემცველობის, შაქარშემცველობის, საერთო ტიტრული მჟავიანობის, აქროლადი მჟავების, თავისუფალი და საერთო გოგირდის შემცველობის განსაზღვრას, მეტალების რაოდენობის განსაზღვრას ფოტოელექტროკოლორიმეტრით, რეკომენდაციებს ანალიზის პასუხებიდან და პროდუქტის გემური თვისებებიდან გამომდინარე.  „ღვინტესტი“ მეღვინეებს მევენახეობაში, ღვინო/ალკოჰოლური სასმელების წარმოებაში, დიზაინსა და მარკეტინგში, დისტრიბუციაში, საბუღალტრო აღრიცხვაში, ხარისხის მენეჯმენტის სისტემების დანერგვასა და ენოტურიზმის განვითარებაში დაეხმარება. საკონსულტაციო ცენტრი ასევე დასამუშავებელ მასალებსა და საწარმოო ტექნიკას სთავაზობს მომხმარებელს, გერმანელი, ფრანგი და იტალიელი მწარმოებლებისგან, ხარისხის გარანტიით.

„ღვინტესტის“ მიზანი საქართველოში მცირე და საშუალო მარნების განვითარების მხარდაჭერა და ხელშეწყობაა. საკონსულტაციო ცენტრის მდებარეობა კახეთში მოსახერხებელია ადგილობრივი მეღვინეებისთვის. ლაბორატორიული ანალიზის ფასი მინიმალურია, ორგანოლეპტიკური შეფასება გამოცდილი დეგუსტატორების მიერ ხდება, ასევე: ადგილზე სწავლება, რჩევები, უფასო სატელეფონო კონსულტაცია, იგეგმება სხვადასხვა ტრენინგის ჩატარება აქტუალურ თემებზე.

ღვინტესტის დამფუძნებელი მევენახე-მეღვინე ვანო შიუკაშვილია.მასთან ერთად, საკონსულტაციო ცენტრს უძღვებიან გამოცდილი და მაღალკვალიფიციური თანამშრომლები: ახალგაზრდა მეღვინე ვახტანგ უძილაური,ლაბორანტი იური მიქელაშვილი,დიზაინერი და მარკეტოლოგი ზაზა ზაუტაშვილი,საბუღალტრო აღრიცხვა - დავით ყულიჯანიშვილი,მევენახეობა - აკაკი ვეფხვიშვილი. მნიშვნელოვანია, რომ „ღვინტესტი“ ორგანულ მევენახეებსაც უწევს კონსულტაციას. საკონსულტაციო ცენტრი უკვე აქტიურად მუშაობს და რამდენიმე მარანს ემსახურება.

ღვინის კლუბთანსაუბარში, ვანო შიუკაშვილმა აღნიშნა: „ამ ცენტრის გახსნაზე უკვე 3 წელი ვფიქრობდით. კახეთში მცირე მარნები ძალიან მომრავლდა. ჩემი სადოქტოროს თემად მცირე მარნების წარმოშობა, განვითარება, პრობლემატიკა ავირჩიე. აქ ყველაზე მწვავე პრობლემად ცოდნის ნაკლებობა გამოიკვეთა. ბევრია ისეთი ადამიანი, რომელსაც ფული აქვს, ააშენებს კარგ მარანს, მაგრამ ვერც მეღვინეობაში და ვერც მომიჯნავე სფეროებში ერკვევა. არიან ისეთებიც,  ვისაც ფულიც არ აქვთ და უფრო მეტად უჭირთ. ეს იყო ბიძგი “ღვინტესტის“ დაარსების. მცირე მარნებს რჩევები და ცოდნის გაზიარება ესაჭიროებათ. ხშირად უფასო რჩევებისაც. ახალბედა მეღვინეები ღვინის ქარხანაში მიდიან და დირექტორს სთხოვენ ღვინის გასინჯვას, ხშირად ამის გამო უხერხული და კომიკური სიტუაცია იქმნება ხოლმე.

პირველი, რაც მცირე მარნებს სჭირდებოდათ კახეთში, კარგი და იაფი ლაბორატორია იყო. ღვინო  რომ თბილისში წამოიღოს, დრო უნდა დაკარგოს, თან ძვირია მომსახურება და ის სერტიფიკატიც არაფერში არგია, რადგან მას შეიძლოება სულ ორი პარამეტრი აინტერესებდეს - მაგ. ალკოჰოლი და  აქროლადი მჟავები“.

სამომავლოდ „ღვინტესტი“ მობილურ ტექნიკა-დანადგარებსაც (კლერტსაცლელი, წნეხი, ფილტრი) შესთავაზებს მცირე მარნებს. ასევე დაინერგება ხარისხის მენეჯმენტის სისტემებიც.

მისამართი: ყვარელი, კახეთი

ელფოსტა: gvintesty@gmail.com

ტელ.: +995 599 252 924

fb.com/gvintesty

© ღვინისკლუბი/vinoge.com

გადმოწერეთ 

Малудзе, Николай АлександровичОсновные, вопросы развития виноградства и винодения в Грузинской ССР. Тбилиси: Мецниереба, 1970.

2017 წლის სექტემბერში საქართველოში ქვევრის ღვინის პირველისაერთაშორისო კონკურსიჩატარდება, რომელიც ქვევრის ღვინის მეოთხე საერთაშორისო სიმპოზიუმისფარგლებში გაიმართება. ღონისძიების ინიციატორი და ორგანიზატორი ასოციაცია “ქართული ღვინო“  გახლავთ. კონკურსი ტარდება საქართველოს ღვინის ეროვნული სააგენტოს მხარდაჭერით.

ქვევრის ღვინის პირველი საერთაშორისო კონკურსის მიზანია მსოფლიოსთვის საუკეთესო ქვევრის ღვინოების (როგორც ქართული, ასვევე უცხოური) წარდგენა, ქვევრის ღვინის წარმოების და მოხმარების ხელშეწყობა, სხვადასხვა ქვეყანაში წარმოებული ქვევრის ღვინის ცნობადობის ამაღლება.

საკონკურსო ნიმუშებს გასინჯავს ქართველი და უცხოელი ექსპერტებისგან შემდგარი ჟიური. ჟიურის წევრების რაოდენობა განისაზღრება მიღებული ნიმუშების რაოდენობით. კომპანიის ანონიმურობა გასინჯვისას დაცული იქნება.

ჯილდოს დამადასტურებელი დიპლომი გადაეცემა ან გადაეგზავნება სარეგისტრაციო ფურცელში აღნიშნულ ღვინის მფლობელს.

დაჯილდოვებული ღვინოები (საუკეთესო ადგილობრივ და საერთაშორისო კატეგორიაში) წარდგენილი იქნება ქვევრის ღვინის მასტერ-კლასზე, რომელსაც ღვინის მაგისტრი ლიზა გრანიკი ჩაატარებს საფრანგეთის ქალაქ ბორდოში, ღვინის ცივილიზაციების ცენტრში 15:00 საათზე,  2017 წლის 17 სექტემბერს.

კონკურსში მონაწილეობის პირობები:

კონსკურსში მონაწილეობა შეუძლია მხოლოდ ქვევრის ღვინის (ღვინო, რომელიც დადუღებული და დავარგებულია არანაკლებ მისი დაწურვის წლის 31 დეკემბრამდე, სრულ ან ნაწილობრივ ჭაჭაზე) მწარმოებელს მსოფლიოს ნებისმიერი ქვეყნიდან და რეგიონიდან. კონსკურსში მონაწილე შეიძლება იყოს: ღვინის საწარმო, მევენახე, ინდივიდუალური მეღვინე, კოოპერატივი ან მეღვინეთა გაერთიანება.

ღვინო ქვევრში უნდა იყოს დაყენებული. ქვევრში ღვინის დაყენების მეთოდის შესაბამისად.

ღვინო უნდა იყოს ბოთლში ჩამოსხმული.

წარდგენილი ღვინის მინიმალური რაოდენობა 500 ბოთლზე ნაკლები არ უნდა იყოს.

ბოთლის ეტიკეტი უნდა მოიცავდეს შემდეგ ინფორმაციას: მწარმოებელი კომპანიის სრული დასახელება, ღვინის დასახელება, ჩამოსხმის წელი, ყურძნის ჯიში, რეგიონი/ქვეყანა, მოცულობა.

წარდგენილი თითოეული ნიმუში უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ პირობებს:

წარდგენილი უნდა იყოს ერთი დასახელების ღვინის 3 ნიმუში (ბოთლი = 0.75ლ)

ბოთლს უნდა ჰქონდეს კომერციული ეტიკეტი.

ნიმუშების მოტანამდე საჭიროა ელექტრონული აპლიკაციის შევსება და მისი გადმოგზავნა ელფოსტით მისამართზე info@gwa.ge2017 წლის 25 აგვისტომდე.

ნიმუშები უნდა გაიგზავნოს ასოციაცია „ქართული ღვინო“-ს მისამართზე: მთაწმინდის ქ. #12, 0108, თბილისი, ორშაბათიდან პარასკევის ჩათვლით 10:00-დან 18:00 საათამდე. საკონკურსო ნიმუშების გამოგზავნის ბოლო ვადა არის 2017 წლის 25 აგვისტო.

ნიმუშები, რომლებიც არ შეესაბამება საკონკურსო წესებს, უკან არ გადაიგზავნება.

ნიმუშის საფასური და გადახდის მეთოდი:

ნიმუშის წარდგენის საფასური შეადგენს 20 ლარს დღგ-ს ჩათვლით.

მიმღების სახელი: ააიპ ასოციაცია ქართული ღვინო

მიმღები ბანკი „ს.ს. „თიბისი ბანკი“

ბანკის კოდი: TBCBGE22

მიმღების ანგარიში: GE62TB7055136080100006

დანიშნულება: ქვევრის ღვინის საერთაშორისო კონკურსის საფასური. თანხის ჩარიცხვა უნდა მოხდეს 2017 წლის 25 აგვისტოს ჩათვლით.

გადარიცხვის ფურცელი თან უნდა დაურთოთ მიტანილ ნიმუშებს.

ასოციაცია „ ქართული ღვინო“ შეამოწმებს მიღებულ ნიმუშებს და თანდართულ დოკუმენტაციას. წესების დარღვევით წარდგენილი ნიმუშები კონსკურსში მონაწილეობას არ მიიღებს. ორგანიზატორების მიერ ნიმუშების შენახვა მოხდება უსაფრთხო ადგილას, ღვინის შენახვის ოპტიმალური პირობების უზრუნველყოფით.

© საქართველოს ღვინის კლუბი, ღვინის ეროვნული სააგენტო, ღვინის საინფორმაციო ცენტრი

ღვინის სამშობლოს თემის კვლევას კიდევ ერთი პოპულარული ხასიათის სტატია მიეძღვნა. ცნობილმა ამერიკულმა ღვინის ჟურნალმა Wine Enthusiast-მა რამდენიმე დღის წინ გამოაქვეყნა დილან გარეტის (Dylan Garret) წერილი სათაურით: „საიდან მოდის სინამდვილეში ღვინო?“ (Where Does Wine Really Come From?). ავტორი აღნიშნავს, რომ ევროპაში შედარებით გვიან დაიწყეს მეღვინეობა და რომ ამ ძვირფასი ფერმენტირებული სასმელის ნამდვილი აღმომჩენები მსოფლიო არენაზე მხოლოდ ახლა ბრუნდებიან.

როდესაც ღვინოზე ფიქრობენ, ჩვეულებრივ ბორდოს, ნაპას თუ შამპანის დიდებული რეგიონები ახსენდებათ. ან სულაც ვაზის ჯიშები - პინო ნუარი, მალბეკი, რისლინგი და კაბერნე სოვინიონი. მაგრამ  შუა აღმოსავლეთის, დასავლეთ აზიისა და აღმოსავლეთ ევროპის მეღვინეების მზარდი ჯგუფი მგზნებარედ გვახსენებენ, რომ ისინი წარმოადგენენ მსოფლიოში უძველეს ღვინის მწარმოებელ რეგიონებს და რომ მათ საუკეთესო ღვინოების დაყენება შეუძლიათ.

დილან გარეტი ყურადღებას ამახვილებს უძველეს ქართულ, სომხურ და ლიბანურ ღვინის ტრადიციებზე. ის ამ საკითხზე ქართველ ენოლოგსა და მეღვინეს, ლადო უზუნაშვილს ესაუბრა. გარეტი აღნიშნავს, რომ საბჭოთა კავშირის პერიოდმა მოშალა მეღვინეობის უძველესი ტრადიციები საქრთველოში, დღეს კი მომავალზე ორიენტირებულ მეღვინეებს სურთ აწარმოონ ღვინო უნიკალური ადგილობრივი ჯიშებისგან, უძველესი მეთოდებით. იგი რქაწითელსა და რა თქმა უნდა, საფერავსაც ახსენებს, რომელიც ერთ–ერთია რამდენიმე Teinturier ვაზის ჯიშიდან, რაც ნიშნავს რომ მისი რბილობიც და კანიც ორივე წითელი ფერისაა, განსხვავებით ვაზის სხვა წითელი ჯიშებისგან.

გარეტს ხოსე ვილამოზის (José Vouillamoz) კვლევის შედეგებიც მოგყავს, რომლის მიხედვითაც, DNA-ის ანალიზები ადასტურებს, რომ რქაწითელი ერთ–ერთი ყველაზე ახლო მდგომი კულტივირებული ვაზის ჯიშია იმ უძველეს ველურ ჯიშებთან, რომლებიც მან და პატრიკ მაკგოვერნმა აღმოაჩინეს.

ავტორის დასკვნა განსაკუთრებულ სიახლეს არ გვთავაზობს, თუმცა სასიამოვნოა, რომ ისეთმა დიდტირაჟიანმა გამოცემამ, როგორიც Wine Enthusiast–ია, ვრცელი ადგილი დაუთმო ქართულ ღვინოს. ბოლოს იგი კითხვას სვამს: „მზად არიან ჩვეულებრივი ღვინის მოყვარულები გასინჯონ რაიმე განსხვავებული? თუკი ნატურალური ღვინისადმი და  ღვინის დაყენების ორიგინალური მეთოდებისადმი ინტერესი რაიმე ინდიკატორია, მაშინ შესაძლოა სულ მალე საქართველომ და ლიბანმა ღვინის ჩამონათვალებში ისეთივე ადგილი დაიკავონ, როგორც ბორდომ.  

© საქართველოს ღვინის კლუბი, ღვინის ეროვნული სააგენტო, ღვინის საინფორმაციო ცენტრი